طراحی این فرهنگسرا با هدف ایجاد فضایی برای ارتباط، یادگیری و تجربه جمعی انجام شده است. استفاده از آجر، نور طبیعی و فضاهای باز نیمه‌خصوصی، هویت معماری ایرانی را در قالبی مدرن بازآفرینی می‌کند.

این پروژه یکی از نمونه‌کارهای دانشجویی ما در زردستانه که با هدف طراحی یک فرهنگسرای شهری با هویت معاصر انجام شده. ایده اصلی طرح، بازتعریف رابطه میان فضاهای عمومی و خصوصی بود؛ جایی که مردم بتونن هم تعامل داشته باشن و هم لحظاتی از آرامش شخصی رو تجربه کنن.

در طراحی از آجر به عنوان مصالح اصلی استفاده شده تا حس گرما، اصالت و پیوستگی با معماری بومی حفظ بشه. بازشوهای آجری و سایه‌روشن‌های حاصل از نور طبیعی، کیفیت فضایی متغیری رو در طول روز ایجاد می‌کنن. ترکیب فضاهای باز، نیمه‌باز و بسته باعث شده پروژه در تمام ساعات شبانه‌روز قابل استفاده باشه.

در محوطه‌ی مرکزی، حضور آب و فضای سبز، حس زندگی و آرامش رو تقویت می‌کنه و مسیرهای حرکتی نرم، ارتباط بین بخش‌های مختلف مثل گالری، کلاس‌ها و آمفی‌تئاتر رو برقرار می‌کنن. این پروژه تلاشی بود برای نزدیک کردن معماری به مردم، با زبانی ساده و صمیمی.